Życie konsekrowane – dar i tajemnica
Polska
Przypadający w Święto Ofiarowania Pańskiego (2 lutego) Dzień Życia Konsekrowanego ustanowiony w 1997 roku przez papieża św. Jana Pawła II jest okazją do przypomnienia, że taka forma realizacji powołania istnieje w Kościele i towarzyszy współczesnemu człowiekowi w różnych przestrzeniach jego życia. Jest okazją do zaprezentowania bogactwa charyzmatów i łask płynących od Boga, będących pomocą na drodze zbawienia wszystkich ludzi.
Życie konsekrowane, głęboko zakorzenione w przykładzie życia i w nauczaniu Chrystusa Pana, jest darem Boga Ojca udzielonym jego Kościołowi za sprawą Ducha Świętego. Dzięki profesji rad ewangelicznych charakterystyczne przymioty Jezusa — dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo — stają się w pewien swoisty i trwały sposób „widzialne” w świecie, a spojrzenie wiernych zwraca się ku tajemnicy Królestwa Bożego, które już jest obecne w historii, ale w pełni urzeczywistni się w niebie. W ciągu stuleci nigdy nie zabrakło ludzi, którzy — idąc posłusznie za wezwaniem Ojca i poruszeniami Ducha Świętego — wybrali tę drogę specjalnego naśladowania Chrystusa, aby oddać się Jemu sercem „niepodzielnym” (por. 1 Kor 7, 34). Oni także porzucili wszystko jak Apostołowie, aby przebywać z Nim i tak jak On oddać się na służbę Bogu i braciom. W ten sposób przyczynili się do objawienia tajemnicy i misji Kościoła dzięki licznym charyzmatom życia duchowego i apostolskiego, których udzielał im Duch Święty, a w ten sposób wnieśli też wkład w odnowę społeczeństwa.
Tak o życiu konsekrowanym w 1996 roku pisał św. Jan Paweł II w Adhortacji Vita consecrata (nr 1), chcąc ukazać doniosłość i znaczenie życia zakonnego nie tylko dla Kościoła, ale także dla świata. A tak tę samą myśl, tyle że w inny sposób, 326 lat wcześniej wyraził św. Ojciec Stanisław Papczyński, Założyciel Zgromadzenia Księży Marianów:
W imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Amen.
Ja, Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński, według ciała syn Tomasza z Podegrodzia, z Diecezji Krakowskiej, mając lat czterdzieści, ofiaruję i poświęcam Bogu Ojcu Wszechmogącemu i Synowi, i Duchowi Świętemu oraz Bogurodzicy, zawsze Dziewicy Maryi bez zmazy pierworodnej poczętej, moje serce, moją duszę, rozum, pamięć, wolę, uczucia, cały umysł, całego ducha, zmysły wewnętrzne i zewnętrzne, i ciało moje, niczego zupełnie sobie nie pozostawiając, abym w taki sposób był odtąd cały sługą tegoż Wszechmogącego i bł. Dziewicy Maryi.
Przyrzekam im przeto, że będę służył do końca mego życia w czystości i z gorliwością w tym Towarzystwie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia (które chcę z Bożej łaski założyć), i że dostosuję mój sposób życia do jego praw, ustaw i obrzędów, i że nigdy ani nie spowoduję, ani nie pozwolę, ani nie zgodzę się, nawet pośrednio, aby zostały one w jakiś sposób zniesione lub zmienione, ani by od nich udzielano dyspensy, chyba że z poważnej i zgodnej z prawem konieczności.
Przyrzekam ponadto rozsądnie rozumiane posłuszeństwo Jego Świątobliwości Namiestnikowi Jezusa Chrystusa i jego delegowanej władzy oraz wszystkim moim pośrednim i bezpośrednim przełożonym, i to, że nie będę posiadał niczego jako własności prywatnej, ale że wszystko będę uważał za własność wspólną.
Wyznaję, że wierzę we wszystko, w co wierzy święty Kościół Rzymski i co w przyszłości poda do wierzenia, zwłaszcza zaś wyznaję, że Najświętsza Boża Rodzicielka Maryja poczęta została bez zmazy pierworodnej, i obiecuję, że będę szerzył Jej cześć i bronił jej nawet kosztem mego życia. Tak mi dopomóż Bóg i ta święta Boża Ewangelia.
Dnia 11grudnia 1670 r.
Dzień Życia Konsekrowanego jest dla nas wszystkich zaproszeniem, swoistym przynagleniem do ponowienia osobistej zakonnej konsekracji, do odnowienia w sobie decyzji ofiarowania siebie Bogu w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie.
Wszystkim Osobom konsekrowanym, Współbraciom Marianom w Polsce i poza jej granicami, wszystkim Siostrom zakonnym z różnych Zgromadzeń zakonnych i Stowarzyszeń życia apostolskiego, wszystkim konsekrowanym Dziewicom i Wdowom - z okazji Dnia Życia Konsekrowanego składamy serdeczne życzenia bliskości Jezusa, opieki Maryi, wierności na drodze powołania oraz odwagi w podejmowanej służbie dla Chrystusa i Kościoła we współczesnym świecie.
Tak o życiu konsekrowanym w 1996 roku pisał św. Jan Paweł II w Adhortacji Vita consecrata (nr 1), chcąc ukazać doniosłość i znaczenie życia zakonnego nie tylko dla Kościoła, ale także dla świata. A tak tę samą myśl, tyle że w inny sposób, 326 lat wcześniej wyraził św. Ojciec Stanisław Papczyński, Założyciel Zgromadzenia Księży Marianów:
W imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Amen.
Ja, Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński, według ciała syn Tomasza z Podegrodzia, z Diecezji Krakowskiej, mając lat czterdzieści, ofiaruję i poświęcam Bogu Ojcu Wszechmogącemu i Synowi, i Duchowi Świętemu oraz Bogurodzicy, zawsze Dziewicy Maryi bez zmazy pierworodnej poczętej, moje serce, moją duszę, rozum, pamięć, wolę, uczucia, cały umysł, całego ducha, zmysły wewnętrzne i zewnętrzne, i ciało moje, niczego zupełnie sobie nie pozostawiając, abym w taki sposób był odtąd cały sługą tegoż Wszechmogącego i bł. Dziewicy Maryi.
Przyrzekam im przeto, że będę służył do końca mego życia w czystości i z gorliwością w tym Towarzystwie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia (które chcę z Bożej łaski założyć), i że dostosuję mój sposób życia do jego praw, ustaw i obrzędów, i że nigdy ani nie spowoduję, ani nie pozwolę, ani nie zgodzę się, nawet pośrednio, aby zostały one w jakiś sposób zniesione lub zmienione, ani by od nich udzielano dyspensy, chyba że z poważnej i zgodnej z prawem konieczności.
Przyrzekam ponadto rozsądnie rozumiane posłuszeństwo Jego Świątobliwości Namiestnikowi Jezusa Chrystusa i jego delegowanej władzy oraz wszystkim moim pośrednim i bezpośrednim przełożonym, i to, że nie będę posiadał niczego jako własności prywatnej, ale że wszystko będę uważał za własność wspólną.
Wyznaję, że wierzę we wszystko, w co wierzy święty Kościół Rzymski i co w przyszłości poda do wierzenia, zwłaszcza zaś wyznaję, że Najświętsza Boża Rodzicielka Maryja poczęta została bez zmazy pierworodnej, i obiecuję, że będę szerzył Jej cześć i bronił jej nawet kosztem mego życia. Tak mi dopomóż Bóg i ta święta Boża Ewangelia.
Dnia 11grudnia 1670 r.
Dzień Życia Konsekrowanego jest dla nas wszystkich zaproszeniem, swoistym przynagleniem do ponowienia osobistej zakonnej konsekracji, do odnowienia w sobie decyzji ofiarowania siebie Bogu w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie.
Wszystkim Osobom konsekrowanym, Współbraciom Marianom w Polsce i poza jej granicami, wszystkim Siostrom zakonnym z różnych Zgromadzeń zakonnych i Stowarzyszeń życia apostolskiego, wszystkim konsekrowanym Dziewicom i Wdowom - z okazji Dnia Życia Konsekrowanego składamy serdeczne życzenia bliskości Jezusa, opieki Maryi, wierności na drodze powołania oraz odwagi w podejmowanej służbie dla Chrystusa i Kościoła we współczesnym świecie.