Dzieła

Bieżące informacje na profilach na Facebook'u:
Marianie. Duszpasterstwo Młodzieży i Powołań
Mariańska Wspólnota Młodych

FORMACJA W ZGROMADZENIU KSIĘŻY MARIANÓW

Postulat
Po przyjęciu do Zgromadzenia kandydat odbywa przygotowawczy etap formacji nazywany POSTULATEM, który trwa około roku w domu seminaryjnym w Lublinie. Odbywają go razem zarówno kandydaci na kapłanów, jak i braci. Okres ten ma na celu umożliwienie kandydatowi i Zgromadzeniu wzajemnego poznania się, zapoznania kandydata z naszym stylem życia oraz uświadomienie mu, jak poważne zobowiązanie bierze na siebie, wstępując do nowicjatu.
W trakcie postulatu kandydat do Zgromadzenia kontynuuje proces formacji ludzkiej i chrześcijańskiej, przygląda się życiu zakonników oraz stopniowo pozostawia życie „w świecie”. Nie brakuje również elementów jednoczących postulantów, takich jak: modlitwa, rekreacja, wspólna praca, etc.
W czasie postulatu przewidziane są wyjazdy do domu rodzinnego, np. na święta Bożego Narodzenia. Decyzja należy do księdza moderatora, pod okiem którego kandydaci odbywają postulat. Za zgodą księdza moderatora bracia postulanci mogą korzystać ze środków społecznego przekazu (prasa, telewizja, internet).
Po ukończeniu postulatu bracia składają podania o dopuszczenie do nowicjatu.

Nowicjat
NOWICJAT przygotowuje do złożenia pierwszej profesji zakonnej. Rozpoczyna się 7 września wieczorem i trwa cały rok do złożenia pierwszych ślubów w dniu Święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny 8 września.
Nowicjat jest etapem, na którym kandydat rozpoczyna życie zakonne w naszym Zgromadzeniu. Okres ten pomaga mu głębiej przeanalizować swe powołanie i decyzję służenia Chrystusowi i Kościołowi, zgodnie z duchem Ojców Założyciela i Odnowiciela oraz stwarza mu możliwość bliższego i głębszego poznania stylu życia, jaki jest właściwy duchowi i charakterowi naszego Zgromadzenia.
W czasie nowicjatu, pod okiem prowadzącego go mistrza, nowicjusz otrzymuje możliwość głębszego i osobistego poznania Jezusa Chrystusa oraz podjęcia radykalnego zobowiązania do podążania za Chrystusem w powołaniu mariańskim.
Ponieważ nowicjat jest z założenia czasem intensywnej modlitwy, refleksji i odosobnienia, odbywa się w spokojnym otoczeniu, które sprzyja samotności, przemyśleniom i modlitwie. Nowicjusze zatem mają ograniczoną możliwość korzystania ze środków społecznego przekazu (prasa, telewizja, internet) oraz nie opuszczają domu nowicjackiego poza bardzo ważnymi powodami.
Czas nowicjatu kończy się złożeniem ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa na jeden rok.

Seminarium
WYŻSZE SEMINARIUM DUCHOWNE ZGROMADZENIA KSIĘŻY MARIANÓW W LUBLINIE
To tutaj bracia, którzy złożyli swe pierwsze śluby i chcą zostać kapłanami kontynuują swą formację. Ten czas ma przygotować ich do złożenia ślubów wieczystych w Zgromadzeniu i do przyjęcia święceń prezbiteratu. Dzieje się to przez formację seminaryjna i podjęcie studiów, które trwają łącznie 6 lat: 2 lata studiów filozoficznych i 4 lata studiów teologicznych. Podczas studiów przyjmuje się kolejno następujące posługi:
- lektorat (połączony z obłóczynami, czyli przyjęcie stroju duchownego jakim jest sutanna) – na trzecim roku,
- akolitat – na czwartym roku studiów,
- święcenia diakonatu – na piątym roku studiów,
- święcenia prezbiteriatu – po szóstym roku studiów i uzyskaniu tytułu magistra.

Ukończenie formacji podstawowej, czyli złożenie ślubów wieczystych i przyjęcie święceń, nie oznacza całkowitego zamknięcia procesu formacji zakonnej. Zakonnik dba o swój rozwój przez całe życie. Umożliwiają mu to: rekolekcje, kierownictwo duchowe, życie we wspólnocie oraz czynne zaangażowanie w życie Kościoła.

Kontakt do Seminarium
Wyższe Seminarium Duchowne Zgromadzenia Księży Marianów
ul. Bazylianówka 54 B, 20-144 Lublin
www.seminarium.marianie.pl

Juniorat
Kandydaci na braci zakonnych, po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych, rozpoczynają kolejny etap formacji zwany junioratem.
Etap ten zmierza do złożenia ślubów wieczystych i związania się ze Zgromadzeniem na zawsze. W tym czasie bracia pełnią określone posługi w domu zakonnym. Juniorat odbywa się w Lublinie. Bracia zakonni mogą, jeśli wyraża taka wolę, nosić strój duchowny – sutannę. Po złożeniu ślubów wieczystych i ukończeniu junioratu brat zakonny dba o swój rozwój przez całe życie. Umożliwiają mu to: rekolekcje, kierownictwo duchowe, życie we wspólnocie oraz czynne zaangażowanie w życie Kościoła.

STRÓJ ZAKONNY
Marianie, czyli księża i bracia zakonni tego Zgromadzenia, przez ponad 230 lat aż do 1909 r. ubierali biały habit zgodnie z wolą Założyciela, św. Stanisława Papczyńskiego. Jednak ze względu na sytuację polityczną, gdy władze carskie zakazały przyjmowania nowych kandydatów do katolickich zakonów, na początku XX wieku pozostał tylko jeden marianin – o. Wincenty Senkowski, który zamieszkał w parafii w Mariampolu na Litwie. Ksiądz Jerzy Matulewicz, późniejszy biskup wileński, podjął jednak starania, by potajemnie odnowić tę wspólnotę zakonną, ale wiązało się to z rezygnacją z białego habitu i ubieraniem się jak księża diecezjalni. W ten sposób od 1909 r. Zgromadzenie Marianów stało się wspólnotą bezhabitową.
Przeżywając Jubileusz 350-lecia powstania Zgromadzenia Księży Marianów, Kapituła Generalna w lutym 2023 r., postanowiła przywrócić w Zgromadzeniu możliwość używania białego habitu, jako formy uroczystego stroju, noszonego szczególnie w ważne dla wspólnoty dni i rocznice. Biały habit wyraża nie tylko konsekrację zakonną, ale też misterium Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – centralny charyzmat przekazany Zgromadzeniu przez Założyciela, św. ojca Stanisława Papczyńskiego. Po jego beatyfikacji i kanonizacji w wielu marianach pogłębiło się pragnienie zewnętrznego wyrażenia mariańskiej tożsamości i związku z własnym Założycielem. Jednocześnie niektórzy pragną pozostać przy stroju dotychczasowym, który przyjęli w trakcie formacji i który uznają za najbardziej dla siebie odpowiedni. 
Rozwiązanie, jakie znajduje się w prawodawstwie marianów, zaakceptowanym przez Stolicę Świętą, zakłada, że obecni księża i bracia zakonni mogą przyjąć biały habit i nosić go zgodnie ze swoją wolą. Nowi marianie podczas składania ślubów wieczystych mają obowiązek przyjęcia habitu. Zarówno ci pierwsi, jak i drudzy są zachęceni (nie mają obowiązku), aby nosić biały strój zakonny w najważniejsze dla Zgromadzenia dni i rocznice.

BRAT ZAKONNY W ZGROMADZENIU KSIĘŻY MARIANÓW
Członkowie Zgromadzenia Księży Marianów przyjmują z reguły sakrament święceń. Jest też niemała liczba braci zakonnych (w tej chwili około 40), którzy nie są księżmi i są zaproszeni by uczestniczyć w apostolstwie.
Pierwszym zadaniem brata jest wzrastanie w świętości, wierne naśladowanie Chrystusa i całkowite ofiarowywanie Bogu swego życia, by pełnić Jego wolę. Bracia składają, jak wszyscy marianie, śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa oraz są oni pełnoprawnymi członkami wspólnoty zakonnej. Bracia zakonni uczestniczą także w misji Zgromadzenia: podobnie jak księża, pracują apostolsko i mają wiele możliwości, by realizować swe powołanie.
Z reguły bracia mariańscy są zaangażowani w prace według swych zdolności: niektórzy zajmują się administrowaniem naszymi klasztorami, robią zakupy, zajmują się ogrodem, dbają o sprawy techniczne w naszych domach i kościołach. Inni bracia są zaangażowani w posługę liturgiczną, jak np. praca zakrystiana w Sanktuarium w Licheniu, czy w naszych parafiach. Kilku braci mających właściwe przygotowanie uczy katechezy w szkole, udziela Komunii św. na Mszach i zanosi ją chorym. Jeszcze inni mogą pracować w wydawnictwie i innych dziełach Zgromadzenia. Jeden z naszych braci, po ukończeniu studiów, był długi czas głównym archiwistą i bibliotekarzem w naszym Domu Generalnym w Rzymie. Ostatnio nasi bracia zakonni wyjechali do Afryki, na Filipiny, by tam wspomagać misjonarzy. Jeszcze inny brat zakonny jest koordynatorem do spraw współpracy marianów z osobami świeckimi (tzw. Stowarzyszenie Pomocników Mariańskich).
Czym zajmuje się brat zakonny? Wszystko zależy od dobrej woli każdego brata, od osobistych zdolności, wykształcenia oraz od rozeznania i decyzji przełożonych. Bracia zakonni w Zgromadzeniu Marianów mogą nosić sutannę, aczkolwiek nie jest ona obowiązkowa.