Żodzino (BY): Cud kapłaństwa
Świat
W gorączce codzienności często nie zdajemy sobie sprawy, ja wiele cudów dzieje się w naszym życiu.
Wściekamy się z powodu deszczu, ale nie zauważamy, że w zimny i dżdżysty dzień przyjechał kilka minut wcześniej i że można w nim usiąść! Bywamy rozczarowani, że się spóźnimy na spotkanie, ale gdy się okazuje, że zacznie się ono pięć minut po naszym przybyciu, nie zauważamy otrzymanego daru. Chociaż wszystkie te małe cuda zdarzają się codziennie, nie zauważamy ich, a cóż dopiero powiedzieć o największym z nich - o cudzie Eucharystii.
Z wiarą i bijącym sercem, przychodzimy do kościoła, modlimy się, śpiewamy, ale czy zastanawiamy się, jak ważna jest Msza święta. Albo uświadamiamy sobie, że wraz z nami, być może zmęczonymi i sennymi, w świątyni modli się sam Chrystus?
Na pewno szczególnie modlił się wraz ze wszystkimi Świętymi Boga w naszym w naszym sanktuarium w Żodzino, w dniu 16 czerwca podczas święceń kapłańskich naszego współbrata Kanstantsina Hushchy MIC. Piękne kwiaty, rozjaśnione radością twarze i wspaniały śpiew chóru dopełniały wspaniałości chwili. Oto przed naszymi oczami dokonywał się naprawdę wielki cud - jak powiedział biskup Aleh Butkevich, który przewodniczył Mszy św.: „Chrystus otrzymał jeszcze jedną rękę”. Rzeczywiście, oto jeszcze jedne kapłańskie ręce będą mogły udzielać świętych sakramentów, będą mogły błogosławić, jeszcze jedno kapłańskie serce będzie złożone na ołtarzu Pana, kolejny żołnierz wstąpił do armii Chrystusa, by walczyć o miłość.
W uroczystości święceń wzięli udział księża i zakonnicy z pobliskich parafii mariańskich, przełożeni i wychowawcy ks. Kanstantsina z seminarium w Lublinie: O. Prowincjał Tomasz Nowaczek MIC, ks. prefekt; Jacek Rygielski MIC i ojciec duchowy seminarium ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC. Święceń prezbiteratu udzielił bp Aleh Butkevich - ordynariusz diecezji witebskiej.
Z wiarą i bijącym sercem, przychodzimy do kościoła, modlimy się, śpiewamy, ale czy zastanawiamy się, jak ważna jest Msza święta. Albo uświadamiamy sobie, że wraz z nami, być może zmęczonymi i sennymi, w świątyni modli się sam Chrystus?
Na pewno szczególnie modlił się wraz ze wszystkimi Świętymi Boga w naszym w naszym sanktuarium w Żodzino, w dniu 16 czerwca podczas święceń kapłańskich naszego współbrata Kanstantsina Hushchy MIC. Piękne kwiaty, rozjaśnione radością twarze i wspaniały śpiew chóru dopełniały wspaniałości chwili. Oto przed naszymi oczami dokonywał się naprawdę wielki cud - jak powiedział biskup Aleh Butkevich, który przewodniczył Mszy św.: „Chrystus otrzymał jeszcze jedną rękę”. Rzeczywiście, oto jeszcze jedne kapłańskie ręce będą mogły udzielać świętych sakramentów, będą mogły błogosławić, jeszcze jedno kapłańskie serce będzie złożone na ołtarzu Pana, kolejny żołnierz wstąpił do armii Chrystusa, by walczyć o miłość.
W uroczystości święceń wzięli udział księża i zakonnicy z pobliskich parafii mariańskich, przełożeni i wychowawcy ks. Kanstantsina z seminarium w Lublinie: O. Prowincjał Tomasz Nowaczek MIC, ks. prefekt; Jacek Rygielski MIC i ojciec duchowy seminarium ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC. Święceń prezbiteratu udzielił bp Aleh Butkevich - ordynariusz diecezji witebskiej.
* * *
Часта ў штодзённай мітусні мы не даем сабе справаздачы з таго, што ў нашым жыцці бываюць сапраўдныя цуды. Злуемся з-за дажджу, але не заўважаем, што ў гэты самы мокры і халодны дзень аўтобус прыйшоў на некалькі хвілін раней, да таго ж яшчэ і пусты! Расчароўваемся, што спазняемся на сустрэчу, але потым, калі даведваемся аб тым, што яна пачнецца праз пяць хвілін пасля нашага прыхода, не думаем пра свой «поспех». Хоць і ўсё гэта цуды штодзённыя і маленькія, але ж не заўважаем мы і Цуда Найвялікшага, Найбольшага, які толькі можа быць — цуда Эўхарыстыі.
З верай і трапяткім сэрцам мы прыходзім у касцёл, молімся, спяваем, але ці часта задумваемся аб тым, наколькі важным момантам з’яўляецца Святая Імша? Ці ўсведамляем, што разам з намі, магчыма стомленымі і соннымі, у святыні моліцца Сам Хрыстос?
Асаблівым чынамі маліліся ўсе Святыя Божыя ў нашай святыні 16 чэрвеня на святарскіх пасвечаннях брата Канстанціна Гушчы МІС. Прыгожыя кветкі, хор дапаўняе велічнасць моманту ўзнёслымі спевамі, на тварах свяцяцца ўсмешкі. Вялікі цуд сапраўды здзяйсняўся на нашых вачах. Кажучы словамі біскупа Алега Буткевіча, які ўзначаліў святую Імшу, «Хрыстос атрымаў яшчэ адны рукі». Сапраўды, яшчэ адны святарскія рукі ад гэтага часу змогуць удзяляць сакраманты, благаслаўляць, яшчэ адно святарскае сэрца пакладзенае на алтар Пана, яшчэ адзін воін уступіў у войска Хрыста каб змагацца за Любоў.
На пасвячэнні прысутнічалі святары і кансэкраваныя асобы з бліжэйшых марыянскіх парафій, настаўнікі і выхаваўцы а. Канстанціна з духоўнай семінарыі ў Любліне: кс. правінцыял Томаш Навачак МІС, выхаваўца кс. Яцэк Рыгельскі МІС, духоўны айцец кс. Еўгэньюш Зажэчны МІС. Пасвечанні ўдзяліў кс. біскуп Алег Буткевіч — ардынарый Віцебскай дыяцэзіі.
