Bądź na bieżąco

W dniu dzisiejszym, w godzinach popołudniowych, odszedł do wieczności rezydent domu zakonnego pw. NMP z Lourdes na warszawskiej Pradze - ks. Waldemar Bronisław Oskiera, w 82 roku życia, 64 roku profesji zakonnej i 55 roku kapłaństwa.

Ks. Waldemar był cenionym spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Na przestrzeni lat pełnił m.in. rolę ojca duchownego mariańskich seminarzystów w Lublinie oraz wielu sióstr zakonnych, zwłaszcza ze Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii w Warszawie i w Pruszkowie. Do końca swoich dni chętnie służył w praskim Sanktuarium Chorych jako spowiednik - z jego posługi korzystało wielu stałych penitentów. W parafii sprawował także opiekę nad III Zakonem św. Franciszka, Strażą Honorową Niepokalanego Serca NMP i Żywym Różańcem. Pobożność, dobroć, łagodność, duch służby i dyskrecja o. Waldemara zjednywały mu wielu przyjaciół.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w najbliższy piątek, 25 kwietnia, w kościele Matki Bożej z Lourdes przy ul. Wileńskiej w Warszawie: o godz. 10.00 - modlitwa różańcowa oraz Liturgia Godzin, o godz. 11.00 - msza św. pogrzebowa. Po mszy żałobnej ciało zostanie przewiezione na mariańską kwaterę cmentarza na warszawskim Wawrzyszewie, gdzie zostanie złożone w ziemi.

Requiescat in pace!

xkt

CURRICULUM VITAE

Ks. Waldemar Oskiera, urodził się 18 lipca 1926 r. w Żyrardowie. Od 8 do 13 roku życia wychowywał się w Zakładzie Wychowawczym Sióstr Elżbietanek w Grabiach pod Toruniem. W roku 1943 ukończył naukę w Szkole Mechanicznej w Warszawie, a świadectwo dojrzałości otrzymał w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w roku 1947. Do Zgromadzenia Księży Marianów wstąpił w roku 1943. Pierwsze śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1944 r. w Skórcu, a wieczyste w roku 1947. Święcenia prezbiteratu przyjął w Warszawie 29 czerwca 1953 r. z rąk ks. bp. Zygmunta Choromańskiego.

Po święceniach pracował jako duszpasterz w Głuchołazach, a następnie rozpoczął studia podyplomowe w zakresie teologii moralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które uwieńczył licencjatem na podstawie pracy pt.: „Obiektywna moralność filmu w świetle wypowiedzi papieży”. Od września 1961 r. pełnił obowiązki ojca duchownego domu studiów we Włocławku. W roku 1965 powierzono mu obowiązki wizytatora generalnego Prowincji Polskiej, a od roku 1969 moderatora studiów kapłańskich i członka prowincjalnej komisji formacji. Do roku 1981 pełnił obowiązki ojca duchownego w mariańskim domu studiów w Lublinie, a następnie przeniesiony do domu zakonnego na warszawskiej Pradze nadal czynnie uczestniczył w dziele formacji.

Przez całe swoje życie interesował się szeroko pojętą sztuką. Był inspiratorem i współprojektantem wielu wnętrz nowopowstających mariańskich kościołów i kaplic. Biblioteka naszego seminarium przechowuje rzeźbę Sokratesa jego autorstwa. W roku 1998 Wydawnictwo Księży Marianów wydało cztery książeczki zawierające owoc wewnętrznego doświadczenia ks. Waldemara zatytułowane: „W drodze do Ojca”, „Czy taka może być modlitwa?”, „Dlaczego cierpienie i droga krzyżowa?”, oraz „Czy taka może być miłość?”.

W liście do Przełożonego Prowincji w roku 1994, dziękując za życzenia z okazji 50 rocznicy profesji zakonnej, napisał między innymi: „Widzę jaśniej to, co stanowi dla mnie wartość naczelną, a mianowicie: przyjaźń z Jezusem Chrystusem. Przyjdzie chwila, w której wszystko i wszystkich zostawię, a zabiorę z sobą jedynie tę właśnie przyjaźń. Jej stopień w momencie rozstania się z tym światem będzie decydował o stopniu mego zjednoczenia przez Jezusa w Duchu Świętym z Ojcem na całą wieczność. Wierność zaś w tej przyjaźni, tu na ziemi sprawia, że łatwiej jest zachować wierność także z ludźmi. Proszę o modlitwę, abym nadal potrafił trwać w tej wierności”.

Dariusz Mażewski MIC

Sekretarz Prowincji