Czechy: Śp. ks. Stanisław Maliński MIC (1931-2021)
Świat
Ks. Stanisław Maliński syn Józefa i Franciszki z d. Bryła, urodził się 4 czerwca 1931 roku w Zabostowie Małym, par. Łowicz-kolegiata. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Popowie (I-IV) potem w Kompinie (V-VI). W latach 1944-47 pomagał rodzicom w gospodarstwie. W latach 1947-48 uczęszczał do szkoły zawodowej w Łowiczu i pracował jako uczeń krawiecki w zakładzie rzemieślniczo-wychowawczym. W roku 1948-51 był uczniem Liceum Biskupiego w Lublinie, tam ukończył X klasę. Po śmierci ojca przeniósł się do Warszawy, został przyjęty do NSD (1951-52) i uczęszczał do XI klasy przy ul. Otwockiej; ponieważ nie złożył egzaminu dojrzałości, dlatego warunkowo został przyjęty jako student Wydziału Przygotowawczego Metropolitalnego WSD z zamieszkaniem poza seminarium (Milanówek 1952-53). Klasę XI ukończył w Pruszkowie w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Korespondencyjnej stopnia licealnego i w 1953 r. otrzymał świadectwo dojrzałości.
Do Zgromadzenia został przyjęty we wrześniu 1953 roku, a po odbyciu nowicjatu w Skórcu złożył tam pierwsze śluby 4 października 1954 roku. Po ślubach został skierowany na studia filozofii do Gietrzwałdu (1954-56), a następnie na teologię do Warszawy (1956?) W latach 1960-61 był alumnem IV roku studiów we Włocławku. Z powodu słabych wyników w nauce poprosił o przerwę w studiach i poprosił o pozostanie bratem we wspólnocie. Przełożeni zaakceptowali i dopuścili go do profesji wieczystej, którą złożył w Skórcu 15 sierpnia 1961 roku. Jako brat zakonny został posłany do domu grudziądzkiego. W 1964 r. przełożony prowincji umożliwił mu kontynuację studiów w WSD w Siedlcach, gdzie został przyjęty na II rok teologii. W 1965 r. poprosił o ponowne przeniesienie go do stanu kleryckiego i takie pozwolenie otrzymał w 1966 r. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze siedleckiej z rąk bpa Wacława Skomoruchy, bpa pomocniczego diecezji siedleckiej czyli podlaskiej dnia 20 maja 1967 roku.
Po święceniach został skierowany do pracy duszpastersko-katechetycznej w Górze Kalwarii. W roku 1970 został przeniesiony do domu grudziądzkiego w charakterze współpracownika w duszpasterstwie i katechety. W latach 1971-78 pełnił obowiązki zastępcy przełożonego domu, zaś w latach 1978-87 był przełożonym w Grudziądzu, a w latach 1981-84 był tam także ekonomem domu. W 1987 r. został przeniesiony do pracy duszpastersko-katechetycznej w Głuchołazach. W 1990 r. na zaproszenie biskupa diecezji Nitra Jana Chryzostoma Koreca został oddelegowany przez przełożonego prowincji do pracy w tamtej diecezji. Ks. Biskup przeznaczył go jako wikariusza do parafii Drietoma k. Trencina i Trencin-Hradec. W 1992 r. został przeniesiony do parafii Brumov-Bylnice i Nedasov w archidiecezji Olomouc w charakterze wikariusza parafii. Równocześnie ks. prowincjał zlecił mu obowiązki p.o. przełożonego, a w 1993 został tam zastępcą przełożonego domu. W 1995 został przeniesiony do domu w Drietomie i został tam radnym domowym. W 1996 ponownie został przeniesiony do domu w Brumovie-Bylnicach i mianowany I radnym oraz ekonomem domu, a w 1999 II radnym oraz ekonomem (1999-2001) Na powyższe urzędy ponownie został powołany w 2002 roku, a przełożony wikariatu obowiązki ekonoma domowego nadal powierzał ks. Jubilatowi do 2017 roku. W Brumov-Bylnice pozostał do końca życia, czynnie wspierając współbraci w pracy duszpasterskiej mimo podupadającego zdrowia. Zmarł w szpitalu w Zlinie (Czechy) 21 marca 2021 roku. Pochowany w kapłańskiej kwaterze na cmentarzu parafialnym w Brumov-Bylnice.
Do Zgromadzenia został przyjęty we wrześniu 1953 roku, a po odbyciu nowicjatu w Skórcu złożył tam pierwsze śluby 4 października 1954 roku. Po ślubach został skierowany na studia filozofii do Gietrzwałdu (1954-56), a następnie na teologię do Warszawy (1956?) W latach 1960-61 był alumnem IV roku studiów we Włocławku. Z powodu słabych wyników w nauce poprosił o przerwę w studiach i poprosił o pozostanie bratem we wspólnocie. Przełożeni zaakceptowali i dopuścili go do profesji wieczystej, którą złożył w Skórcu 15 sierpnia 1961 roku. Jako brat zakonny został posłany do domu grudziądzkiego. W 1964 r. przełożony prowincji umożliwił mu kontynuację studiów w WSD w Siedlcach, gdzie został przyjęty na II rok teologii. W 1965 r. poprosił o ponowne przeniesienie go do stanu kleryckiego i takie pozwolenie otrzymał w 1966 r. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze siedleckiej z rąk bpa Wacława Skomoruchy, bpa pomocniczego diecezji siedleckiej czyli podlaskiej dnia 20 maja 1967 roku.
Po święceniach został skierowany do pracy duszpastersko-katechetycznej w Górze Kalwarii. W roku 1970 został przeniesiony do domu grudziądzkiego w charakterze współpracownika w duszpasterstwie i katechety. W latach 1971-78 pełnił obowiązki zastępcy przełożonego domu, zaś w latach 1978-87 był przełożonym w Grudziądzu, a w latach 1981-84 był tam także ekonomem domu. W 1987 r. został przeniesiony do pracy duszpastersko-katechetycznej w Głuchołazach. W 1990 r. na zaproszenie biskupa diecezji Nitra Jana Chryzostoma Koreca został oddelegowany przez przełożonego prowincji do pracy w tamtej diecezji. Ks. Biskup przeznaczył go jako wikariusza do parafii Drietoma k. Trencina i Trencin-Hradec. W 1992 r. został przeniesiony do parafii Brumov-Bylnice i Nedasov w archidiecezji Olomouc w charakterze wikariusza parafii. Równocześnie ks. prowincjał zlecił mu obowiązki p.o. przełożonego, a w 1993 został tam zastępcą przełożonego domu. W 1995 został przeniesiony do domu w Drietomie i został tam radnym domowym. W 1996 ponownie został przeniesiony do domu w Brumovie-Bylnicach i mianowany I radnym oraz ekonomem domu, a w 1999 II radnym oraz ekonomem (1999-2001) Na powyższe urzędy ponownie został powołany w 2002 roku, a przełożony wikariatu obowiązki ekonoma domowego nadal powierzał ks. Jubilatowi do 2017 roku. W Brumov-Bylnice pozostał do końca życia, czynnie wspierając współbraci w pracy duszpasterskiej mimo podupadającego zdrowia. Zmarł w szpitalu w Zlinie (Czechy) 21 marca 2021 roku. Pochowany w kapłańskiej kwaterze na cmentarzu parafialnym w Brumov-Bylnice.