Placówki w Polsce

Dom pw. św. Jacka, wraz z przyklasztornym kościołem Nawrócenia św. Pawła Apostoła, ufundował marianom kanonik kamieniecki ks. Józef Przygodzki w roku 1710. Od 1718 r. kościół stał się miejscem kultu Cudownego Krzyża. Drewniana budowla spłonęła w 1789 r. Dzięki pomocy kasztelana liwskiego Krzysztofa Cieszkowskiego do roku 1794 pobudowano obiekty murowane. W 1796 r. erygowano parafię. Klasztor skórzecki bywał często siedzibą przełożonych generalnych zakonu, znajdował się w nim nowicjat i dom studiów dla kleryków. W roku 1864 marianie zostali wywiezieni, a klasztor zamknięty. Odnowione zgromadzenie powróciło tam po 57 latach. Od roku 1922 (z przerwą w latach 1926-1932 i 1998-2001) dom ten gości w swych murach nowicjat. W pobliskim Cisiu–Zagródziu urządzono skromną kaplicę dojazdową pw. św. Maksymiliana Kolbe. Dziś jest tam nowa kaplica pw. Matki Bożej Licheńskiej.