Skórzec: uroczystości ku czci Krzyża Świętego
W dniach 7-9 września odbyły się w Skórcu uroczystości odpustowe, związane ze zbliżającym się świętem Podwyższenia Krzyża Świętego. Odpust ten ma długą tradycję i związany jest z kultem, jakim otoczony jest łaskami słynący krucyfiks w głównym ołtarzu kościoła parafialnego pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła.
Początek świętowania wyznaczyło tradycyjnie nabożeństwo Drogi Krzyżowej, sprawowane w piątek, 7 września, o godz. 20.00. Jej szlak przebiegał od miejscowości Dąbrówka Stany do kościoła parafialnego w Skórcu. Modlitwie przewodniczył wikariusz parafii ks. Marek Jarosz MIC, a rozważania poszczególnych stacji prowadzili przedstawiciele różnych stanów oraz grup i wspólnot parafialnych. Piątkową modlitwę zakończyła msza święta sprawowana o godz. 22.00.
Głównym punktem uroczystości była suma odpustowa sprawowana w niedzielę o godz. 12.00. Głównym celebransem był dawny mistrz nowicjatu, a obecnie duszpasterz w USA - ks. Jan Migacz MIC. Okolicznościowe kazania przez cały świąteczny dzień głosił ks. Eugeniusz Kamiński MIC. Celebrację uświetniły skórzecki chór parafialny oraz orkiestra. Wierni mieli możliwość uczczenia znaku zbawienia poprzez ucałowanie relikwii Drzewa Krzyża Świętego, umieszczonych w zabytkowym relikwiarzu z połowy XVIII w. We mszach uczestniczyła w tym dniu duża grupa parafian oraz przybyłych gości.
Należy jeszcze wspomnieć, iż zgodnie z długoletnim zwyczajem, na tydzień przed uroczystościami sprawowanymi w kościele odbyła się celebracja eucharystyczna na miejscowym cmentarzu, w czasie której polecano Bożemu Miłosierdziu wszystkich zmarłych parafian.
Obecność Cudownego Krzyża w skórzeckim kościele przyklasztornym, a od 1798 r. - parafialnym, datuje się od roku 1718. Wtedy to z prywatnej kaplicy kasztelana liwskiego Wojciecha Cieciszewskiego we dworze w Ozorowie w uroczystej procesji przeniesiono krucyfiks do kościoła ojców marianów. Translokacja - według podania przekazanego nam przez Sługę Bożego o. Kazimierza od św. Józefa Wyszyńskiego - miała miejsce w związku ze znakiem, jakim były łzy, które pojawiły się na obliczu Pana Jezusa. Zakonnicy ze Skórca wyjaśnili ten znak jako pragnienie Chrystusa, by krucyfiks został przeniesiony do świątyni i odbierał w niej publiczną cześć ze strony wiernych. Odtąd łaskami słynący krzyż przyciągał do Skórca licznych pielgrzymów. Z prowadzonych przez gospodarzy tego miejsca ksiąg, w których zapisywano doznane przez pątników łaski, w tym także cudowne uzdrowienia, zachowały się jedynie szczątki świadectw z XVIII w. (obecnie znajdują się w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach). Księgi te dokumentują także ruch pielgrzymkowy; jedno ze świadectw, przytoczone przez o. Adriana Ignatowskiego (+1803), mówi o kilkunastu tysiącach pielgrzymów przybyłych na odpust przed rokiem 1757.
xkt
