Dom pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny z Lourdes erygowano w roku 1937. Wcześniej, w 1900r. Jadwiga i Wacław Mańkowscy ufundowali w tym miejscu Dom Pracy dla Chłopców, przekazany w 1917r. w administrację marianom. Kontynuowali oni prowadzenie zakładu dla sierot w wieku od 7 do 14 lat. W 1935r. do domu dobudowano kościół, który odtąd służył także mieszkającym w pobliżu wiernym. W czasie II wojny światowej, ze szczególnym nasileniem podczas powstania warszawskiego w 1944r., marianie, pod duchowym przywództwem ks. przełożonego Władysława Łysika MIC, prowadzili dzieło dożywiania najuboższych. W latach 1940-1948 mieścił się tu również dom studiów, po przeniesieniu zaś zakładu do Głuchołaz, także juwenat i scholastykat. Kiedy natomiast marianie zostali przez władze komunistyczne wywiezieni z Bielan, w progi domu praskiego zawitała też część klerykatu. Parafię erygowano w roku 1951, a na przełomie lat 80-tych i 90-tych wybudowano nowy kościół. Posługa tym, którzy najbardziej potrzebują pomocy kontynuowana jest w stosunkowo młodym dziele, powstałym przed kilkoma laty Hospicjum Domowym.