Bądź na bieżąco

Sumie odpustowej w parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia w Warszawie na Stegnach o godz. 18.00 w czwartek 16 listopada przewodniczył i homilię wygłosił ks. Tomasz  Nowaczek MIC, przełożony polskiej prowincji Zgromadzenia Księży Marianów.

W koncelebrze uczestniczyli księża z dekanatu wilanowskiego wraz z dziekanem o. dr Kazimierzem Maria Lorkiem CRSP, wice dziekanem ks. prałatem Tadeuszem Aleksandrowiczem, księża marianie z klasztoru na Stegnach oraz dwóch pozostałych warszawskich parafii prowadzonych przez marianów.

W homilii ks. Nowaczek nakreślił rolę Miłosierdzia Bożego w naszym życiu, w naszych rodzinach, w naszej Ojczyźnie. To w rodzinach uczymy się kochać bliźniego poprzez naszych rodziców i rodzeństwo mówił prowincjał marianów. Także w kościele, w sakramentach otrzymujemy przebaczenie naszych grzechów i uczymy się miłości i dobra, które niweczą nienawiść i śmierć, zaś miejscem dla czynienia dobra i wzrastania w miłości jest Ojczyzna. Ten kto kocha Ojczyznę, nazywa się patriotą, powiedział ks. Nowaczek. Niestety, w dzisiejszych czasach są środowiska, które niszczą rodzinę, lekceważą  nasze  korzenie i  prowadzą do wyzbycia się kultury i tradycji własnego pochodzenia, a nienormalność uznają za bohaterstwo.

„Boże Miłosierdzie jest prezentem dla ludzkości”,  stwierdził kaznodzieja.

Dalej ks. Nowaczek  przytoczył postaci św. Faustyny, sekretarki Bożego Miłosierdzia oraz bł. Jerzego Matulewicza, Odnowiciela Zgromadzenia Księży Marianów, który również propagował kult Bożego Miłosierdzia i mieszkał w Wilnie w czasie, gdy św. Faustyna tam przebywała i gdzie rodziła się duchowość Bożego Miłosierdzia na bazie objawień Pana Jezusa Miłosiernego.

Na zakończenie kazania ks. Nowaczek przytoczył słowa inwokacji z „ Pana  Tadeusza”  Adama Mickiewicza:

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.

Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,

Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie

Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

Panno Święta, co jasnej bronisz Częstochowy

I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy

Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!

Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem

(Gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę

Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę

I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu

Iść za wrócone życie podziękować Bogu),

Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.

Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną

Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,

Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,

Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;

Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,

Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,

Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.”

Po Eucharystii odmówiono litanię do Matki Miłosierdzia, a procesja eucharystyczna zakończyła liturgiczną część uroczystości odpustowej. Po liturgii wszyscy obecni zostali zaproszeni na wspólną agapę do dolnego kościoła. Chyba nikt nie wyszedł głodny...

Anna Dziemska

Foto: Anna Dziemska