USA: Śp. ks. Seraphim (Stanislau) Michalenko MIC
Świat
11 lutego 2021 roku zmarł w szpitalu w Pittsfield ks. Seraphim (Stanislau) Michalenko MIC, należący do prowincji amerykańskiej, mając 90 lat życia, profesji zakonnej 72, kapłaństwa 64.
Urodził się w 1930 roku w Adams, MA (USA). Do kapłaństwa przygotowywał się w Rzymie, gdzie uzyskał licencjaty na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza (Angelicum) i Papieskim Instytucie Wschodnim (Oriéntale). Po święceniach kapłańskich, które w 1956 roku przyjął w obrządku wschodnim (przyjmując imię Seraphim) powrócił do Stanów Zjednoczonych. Następnie przez kilka semestrów wykładał na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Ameryki w Waszyngtonie oraz piastował różne funkcje w mariańskiej formacji zakonnej.
Ksiądz Seraphim pełnił także rozmaite funkcje administracyjne we własnej prowincji oraz kurii generalnej Zgromadzenia w Rzymie (sekretarz i postulator generalny), a także posługiwał duszpastersko w parafiach obrządku wschodniego w Australii oraz w USA w stanach Ohio, Pennsylvania i Connecticut.
Ksiądz Michalenko, arcybiskup George Pearce SM i ks. George Kosicki CSB byli głównymi inicjatorami tzw. Bethany House of Intercession – ruchu odnowy duchowej dla duchowieństwa katolickiego z całego świata istniejącego w latach 70. XX wieku. W 1979 roku, rok po tym jak papież św. Paweł VI zniósł zakaz szerzenia pism s. Faustyny oraz elementów nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego mających źródło w jej objawieniach, ks. Seraphim został odwołany z Bethany House, aby pokierować nowo utworzonym działem Miłosierdzia Bożego w Centrum Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich w Stockbridge, MA. Pełniąc tę rolę napisał cykl artykułów do magazynu Marian Helper, nadzorował publikację książek, broszur i materiałów audiowizualnych dotyczących orędzia i nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia oraz pism św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Kierował też zespołem, który w Stockbridge przygotował do druku pierwszą polską krytyczną edycję Dzienniczka s. Faustyny.
Mianowany w 1979 roku wice-postulatorem procesu kanonizacyjnego s. Faustyny Marii Kowalskiej na Amerykę Północną, sprawował tę funkcję przez ponad 20 lat. W tym czasie spędził ponad 3 lata w Rzymie, wnosząc ogromny wkład w pomyślne zakończenie sprawy, uwieńczone beatyfikacją, a następnie kanonizacją Sekretarki Bożego Miłosierdzia. Pełniąc tę rolę był naocznym świadkiem w sprawie cudownego uzdrowienia Maureen Digan z Bostonu, przypisywanego wstawiennictwu s. Faustyny, które otworzyło drogę do jej beatyfikacji w 1993 r. Następnie koordynował na terenie Stanów Zjednozonych wysiłki, skierowane na potwierdzenie nie tylko tego pierwszego, ale również i drugiego cudu, co pozwoliło św. Janowi Pawłowi II ogłosić s. M. Faustynę świętą w Niedzielę Miłosierdzia Bożego roku Jubileuszowego 2000 – jako pierwszą świętą Nowego Tysiąclecia – „Dar Boga dla naszych czasów” (z homilii kanonizacyjnej papieża św. Jana Pawła II).
Ksiądz Seraphim został doradcą teologicznym przy produkcji wyróżnionego nagrodą filmu Divine Mercy – No Escape oraz filmu Sister Faustina: The Promise of Mercy. Odegrał także istotną rolę przy produkcji filmu wideo Sister Faustina: The Apostle of Divine Mercy, który ukazał się 1992 roku. Od listopada 1991 to października 1995 roku posługiwał jako dyrektor Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich w USA. Będąc dyrektorem współpracował w tworzeniu scenariusza i produkcji jeszcze jednego tytułu filmowego Time of Mercy, zrealizowanego przez Marian Communications Ltd w kooperacji ze Zgromadzeniem Księży Marianów. Film, który miał swoją premierę w 1994 roku, został wyróżniony nagrodą Gold Camera na międzynarodowym konkursie wybitnych dzieł z zakresu audio i wideo komunikacji.
W październiku 1995 ks. Seraphim ponownie podjął „pełnoetatową” promocję orędzia i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, która obejmowała udział w rekolekcjach, konferencjach i sympozjach organizowanych głównie w ramach działalności mariańskiego Instytutu Miłosierdzia Bożego im. św. Jana Pawła II, którego został dyrektorem.
Dzięki jego inicjatywie i wysiłkom Episkopat Stanów Zjednoczonych podniósł mariańską świątynię w Stockbridge do rangi Narodowego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Ksiądz Seraphim został następnie mianowany jego pierwszym rektorem.
Ksiądz Michalenko blisko współpracował z Matką Angelicą i założoną przez nią stacją telewizyjną EWTN, która zaangażowała się w szerzenie orędzia i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.
W roku 2005 ks. Seraphim uczestniczył w międzynarodowym sympozjum w Krakowie, na którym zainicjowane zostały Światowe Kongresy Apostołów Miłosierdzia Bożego. Następnie, jako inspirujący prelegent, wziął udział w każdym z kolejnych czterech zjazdów kongresu.
Pomagał aktywnie przy rozwoju takich dzieł apostolskich jak Mother of Mercy Messengers kierowanych przez Joan i Dave Moroney, Eucharistic Apostle of Divine Mercy, założonym i kierowanym przez Bryan’a Thatcher’a (obecnie działające w ponad 40 krajach), oraz Healthcare Professionals for DivineMercy, zainicjowanego przez Marie Romagnano. Wziął udział, jako prelegent, we wszystkich 16. konferencjach zorganizowanych przez ten ruch apostolski.
Bóg bogaty w miłosierdzie hojnie błogosławił ks. Seraphimowi wspomagając go swą łaską na każdym etapie jego życia i pracy nad szerzeniem orędzia i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Serafin zawsze całkowicie polegał na niezmierzonym miłosierdziu i łasce swojego Pana i Mistrza, któremu ufał całkowicie – i nigdy nie doznał zawodu.
Pan Bóg przygotowywał ks. Seraphima do życia wiecznego przez całe jego życie ziemskie i pokrzepiał sakramentami Kościoła. Przed śmiercią ks. Seraphim otrzymał sakrament pojednania, namaszczenia chorych oraz na 30 minut przed zgonem przyjął „na drogę ku wieczności” Pana Jezusa w Eucharystii. Zmarły skorzystał także ze specjalnego odpustu udzielonego mu przez Stolicę Apostolską, dzięki któremu poprzez Święte Tajemnice Odkupienia, mógł w godzinie śmierci dostąpić przebaczenia wszystkich grzechów i uwolnienia od wszystkich kar w tym życiu i życiu przyszłym.
Ksiądz Seraphim pełen pokoju odszedł do wieczności w święto Matki Bożej z Lourdes z powodu komplikacji wywołanych Covid-19. Maryja Dziewica czczona przez marianów w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia, Matka i Patronka Zgromadzenia, przygotowała swego wiernego syna na przejście do Domu Ojca w dniu Jej szczególnego święta.
Niepokalane Poczęcie Maryi Dziewicy niech mu będzie zbawieniem i obroną.
Ksiądz Seraphim pełnił także rozmaite funkcje administracyjne we własnej prowincji oraz kurii generalnej Zgromadzenia w Rzymie (sekretarz i postulator generalny), a także posługiwał duszpastersko w parafiach obrządku wschodniego w Australii oraz w USA w stanach Ohio, Pennsylvania i Connecticut.
Ksiądz Michalenko, arcybiskup George Pearce SM i ks. George Kosicki CSB byli głównymi inicjatorami tzw. Bethany House of Intercession – ruchu odnowy duchowej dla duchowieństwa katolickiego z całego świata istniejącego w latach 70. XX wieku. W 1979 roku, rok po tym jak papież św. Paweł VI zniósł zakaz szerzenia pism s. Faustyny oraz elementów nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego mających źródło w jej objawieniach, ks. Seraphim został odwołany z Bethany House, aby pokierować nowo utworzonym działem Miłosierdzia Bożego w Centrum Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich w Stockbridge, MA. Pełniąc tę rolę napisał cykl artykułów do magazynu Marian Helper, nadzorował publikację książek, broszur i materiałów audiowizualnych dotyczących orędzia i nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia oraz pism św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Kierował też zespołem, który w Stockbridge przygotował do druku pierwszą polską krytyczną edycję Dzienniczka s. Faustyny.
Mianowany w 1979 roku wice-postulatorem procesu kanonizacyjnego s. Faustyny Marii Kowalskiej na Amerykę Północną, sprawował tę funkcję przez ponad 20 lat. W tym czasie spędził ponad 3 lata w Rzymie, wnosząc ogromny wkład w pomyślne zakończenie sprawy, uwieńczone beatyfikacją, a następnie kanonizacją Sekretarki Bożego Miłosierdzia. Pełniąc tę rolę był naocznym świadkiem w sprawie cudownego uzdrowienia Maureen Digan z Bostonu, przypisywanego wstawiennictwu s. Faustyny, które otworzyło drogę do jej beatyfikacji w 1993 r. Następnie koordynował na terenie Stanów Zjednozonych wysiłki, skierowane na potwierdzenie nie tylko tego pierwszego, ale również i drugiego cudu, co pozwoliło św. Janowi Pawłowi II ogłosić s. M. Faustynę świętą w Niedzielę Miłosierdzia Bożego roku Jubileuszowego 2000 – jako pierwszą świętą Nowego Tysiąclecia – „Dar Boga dla naszych czasów” (z homilii kanonizacyjnej papieża św. Jana Pawła II).
Ksiądz Seraphim został doradcą teologicznym przy produkcji wyróżnionego nagrodą filmu Divine Mercy – No Escape oraz filmu Sister Faustina: The Promise of Mercy. Odegrał także istotną rolę przy produkcji filmu wideo Sister Faustina: The Apostle of Divine Mercy, który ukazał się 1992 roku. Od listopada 1991 to października 1995 roku posługiwał jako dyrektor Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich w USA. Będąc dyrektorem współpracował w tworzeniu scenariusza i produkcji jeszcze jednego tytułu filmowego Time of Mercy, zrealizowanego przez Marian Communications Ltd w kooperacji ze Zgromadzeniem Księży Marianów. Film, który miał swoją premierę w 1994 roku, został wyróżniony nagrodą Gold Camera na międzynarodowym konkursie wybitnych dzieł z zakresu audio i wideo komunikacji.
W październiku 1995 ks. Seraphim ponownie podjął „pełnoetatową” promocję orędzia i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, która obejmowała udział w rekolekcjach, konferencjach i sympozjach organizowanych głównie w ramach działalności mariańskiego Instytutu Miłosierdzia Bożego im. św. Jana Pawła II, którego został dyrektorem.
Dzięki jego inicjatywie i wysiłkom Episkopat Stanów Zjednoczonych podniósł mariańską świątynię w Stockbridge do rangi Narodowego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Ksiądz Seraphim został następnie mianowany jego pierwszym rektorem.
Ksiądz Michalenko blisko współpracował z Matką Angelicą i założoną przez nią stacją telewizyjną EWTN, która zaangażowała się w szerzenie orędzia i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.
W roku 2005 ks. Seraphim uczestniczył w międzynarodowym sympozjum w Krakowie, na którym zainicjowane zostały Światowe Kongresy Apostołów Miłosierdzia Bożego. Następnie, jako inspirujący prelegent, wziął udział w każdym z kolejnych czterech zjazdów kongresu.
Pomagał aktywnie przy rozwoju takich dzieł apostolskich jak Mother of Mercy Messengers kierowanych przez Joan i Dave Moroney, Eucharistic Apostle of Divine Mercy, założonym i kierowanym przez Bryan’a Thatcher’a (obecnie działające w ponad 40 krajach), oraz Healthcare Professionals for DivineMercy, zainicjowanego przez Marie Romagnano. Wziął udział, jako prelegent, we wszystkich 16. konferencjach zorganizowanych przez ten ruch apostolski.
Bóg bogaty w miłosierdzie hojnie błogosławił ks. Seraphimowi wspomagając go swą łaską na każdym etapie jego życia i pracy nad szerzeniem orędzia i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Serafin zawsze całkowicie polegał na niezmierzonym miłosierdziu i łasce swojego Pana i Mistrza, któremu ufał całkowicie – i nigdy nie doznał zawodu.
Pan Bóg przygotowywał ks. Seraphima do życia wiecznego przez całe jego życie ziemskie i pokrzepiał sakramentami Kościoła. Przed śmiercią ks. Seraphim otrzymał sakrament pojednania, namaszczenia chorych oraz na 30 minut przed zgonem przyjął „na drogę ku wieczności” Pana Jezusa w Eucharystii. Zmarły skorzystał także ze specjalnego odpustu udzielonego mu przez Stolicę Apostolską, dzięki któremu poprzez Święte Tajemnice Odkupienia, mógł w godzinie śmierci dostąpić przebaczenia wszystkich grzechów i uwolnienia od wszystkich kar w tym życiu i życiu przyszłym.
Ksiądz Seraphim pełen pokoju odszedł do wieczności w święto Matki Bożej z Lourdes z powodu komplikacji wywołanych Covid-19. Maryja Dziewica czczona przez marianów w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia, Matka i Patronka Zgromadzenia, przygotowała swego wiernego syna na przejście do Domu Ojca w dniu Jej szczególnego święta.
Niepokalane Poczęcie Maryi Dziewicy niech mu będzie zbawieniem i obroną.