Po co życie zakonne dzisiaj?
Polska
W Święto Ofiarowania Pańskiego, we wszystkich katedrach diecezjalnych w Polsce celebruje się Eucharystie, na którą w sposób szczególny zaproszone są osoby konsekrowane. Jest to forma realizacji pragnienia św. Jana Pawła II, który wprowadzając Dzień Życia Konsekrowanego chciał między innymi ukazać wspólnocie Kościoła tę formę życia.
Kiedy w 1997 r. Jan Paweł II zainicjował obchody Dnia Życia Konsekrowanego przyświecam mu - jak sam to określił - następujący cel: „Obchody te mają pomóc tak całemu Kościołowi, aby jeszcze bardziej docenił świadectwo osób, które wybrały naśladowanie Chrystusa poprzez praktykowanie rad ewangelicznych, jak też samym osobom konsekrowanym, będąc dla nich doskonałą okazją odnowienia przyrzeczeń oraz wzmocnienia uczuć, które powinny ożywiać ich oddanie się Panu” (Homilia św. Jana Pawła II na I dzień Życia Konsekrowanego).
Święto Ofiarowania Pańskiego jest także okazją, by stworzyć dla wszystkich wierzących w Chrystusa okoliczności sprzyjające do uświadomienia sobie, że we wspólnocie ochrzczonych są osoby, które w sposób radykalny naśladują Zbawiciela praktykując jego czystość, ubóstwo i posłuszeństwo. Może czynią to niekiedy w sposób nieudolny, potykając się i upadając, ale nie rezygnują, gdyż zostały pociągnięte Jezusową miłością i zaproszone przez dar powołania, by na tę miłość odpowiedzieć najlepiej jak potrafią.
Dla osób konsekrowanych zaś jest to okazja do spotkania się we wspólnocie obdarowanej różnego rodzaju darami i charyzmatami na Ofierze Jezusa Chrystusa, która może wzmocnić ich wybór. Może i powinna na nowo zapalić w ich sercach pragnienie jeszcze bardziej radykalnego pójścia za Zbawicielem i naśladowania Go w postawie służby chorym, słabym, odrzuconym i spragnionym miłości.
Współczesny świat ogarniany przeróżnymi chorobami zagonienia, hedonizmu, materializmu, nienawiści, egocentryzmu… jak nigdy dotąd potrzebuje wyraźnego świadectwa osób oddanych Bogu. Nawet jeśli pozornie współczesny człowiek twierdzi, że dla takiej formy życia nie ma miejsca, albo daje mu marginalną przestrzeń działania np. dobroczynnego to jednak Chrystus nie cofa swojego powołania i misji, której świat zakonnic i zakonników pozbawić nie może, gdyż zwyczajnie jej potrzebuje.
Potrzebuje bowiem nieustannego przypominania, że jest bezinteresowna miłość, miłosierdzie, dobroć, uprzejmość i... przyszła rzeczywistość - wieczność.
Wszystkim Osobom konsekrowanym składamy serdeczne życzenia umocnienia w powołaniu i wołamy: „Ducha nie gaście!”. Świat Was potrzebuje!
Święto Ofiarowania Pańskiego jest także okazją, by stworzyć dla wszystkich wierzących w Chrystusa okoliczności sprzyjające do uświadomienia sobie, że we wspólnocie ochrzczonych są osoby, które w sposób radykalny naśladują Zbawiciela praktykując jego czystość, ubóstwo i posłuszeństwo. Może czynią to niekiedy w sposób nieudolny, potykając się i upadając, ale nie rezygnują, gdyż zostały pociągnięte Jezusową miłością i zaproszone przez dar powołania, by na tę miłość odpowiedzieć najlepiej jak potrafią.
Dla osób konsekrowanych zaś jest to okazja do spotkania się we wspólnocie obdarowanej różnego rodzaju darami i charyzmatami na Ofierze Jezusa Chrystusa, która może wzmocnić ich wybór. Może i powinna na nowo zapalić w ich sercach pragnienie jeszcze bardziej radykalnego pójścia za Zbawicielem i naśladowania Go w postawie służby chorym, słabym, odrzuconym i spragnionym miłości.
Współczesny świat ogarniany przeróżnymi chorobami zagonienia, hedonizmu, materializmu, nienawiści, egocentryzmu… jak nigdy dotąd potrzebuje wyraźnego świadectwa osób oddanych Bogu. Nawet jeśli pozornie współczesny człowiek twierdzi, że dla takiej formy życia nie ma miejsca, albo daje mu marginalną przestrzeń działania np. dobroczynnego to jednak Chrystus nie cofa swojego powołania i misji, której świat zakonnic i zakonników pozbawić nie może, gdyż zwyczajnie jej potrzebuje.
Potrzebuje bowiem nieustannego przypominania, że jest bezinteresowna miłość, miłosierdzie, dobroć, uprzejmość i... przyszła rzeczywistość - wieczność.
Wszystkim Osobom konsekrowanym składamy serdeczne życzenia umocnienia w powołaniu i wołamy: „Ducha nie gaście!”. Świat Was potrzebuje!
