Bądź na bieżąco

Aktualności

Aylesford-Londyn: Centralne Uroczystości Miłosierdzia Bożego w Wielkiej Brytanii


Obchody Święta Bożego Miłosierdzia rozpoczęły się od pielgrzymki do Sanktuarium Matki Bożej Wniebowziętej i św. Szymona Stocka w Aylesford (sobota, 15.04.2023), by następnie przenieść się do Centrum Apostolatu Bożego Miłosierdzia w Londynie, które po raz kolejny okazało się zbyt ciasne dla coraz liczniej przybywających czcicieli Bożego Miłosierdzia.
Tegoroczne uroczystości ku czci Bożego Miłosierdzia w Wielkiej Brytanii obchodzone były w czterech etapach. Najpierw poprzez rekolekcje i dni skupienia prowadzone w wielu parafiach kraju. Następnie poprzez Nowennę do Bożego Miłosierdzia, która rozpoczęła się w Wielki Piątek. Skończywszy na pielgrzymce do Sanktuarium Matki Bożej Wniebowziętej i św. Szymona Stocka w Aylesford w sobotę poprzedzającą Niedzielę Miłosierdzia i centralnych uroczystościach w Niedzielę Miłosierdzia Bożego w kaplicy Apostolatu Bożego Miłosierdzia w Londynie.

Pielgrzymka poprzedzająca niedzielne uroczystości prowadzona przez mariański Apostolat Bożego Miłosierdzia w sobotę 15 kwietnia br. do sanktuarium w Aylesford zgromadziła członków Apostolatu z różnych stron Wielkiej Brytanii. Przybyli pielgrzymi w ramach przygotowań do Niedzieli Miłosierdzia uczestniczyli we Mszy świętej pod przewodnictwem księdza biskupa Paula Hendricksa z archidiecezji Southwark, wysłuchali konferencji dyrektora Apostolatu ks. Łukasza Mazurka MIC oraz uczestniczyli w celebracji sakramentu pokuty i pojednania oraz Godziny Miłosierdzia.

Tak gruntownie przygotowani do – zgodnego ze słowami samego Jezusa przekazanymi na kartach Dzienniczka św. s. Faustyny – przeżywania Niedzieli Bożego Miłosierdzia, pielgrzymi w uroczystość Miłosierdzia zgromadzili się w centrum Apostolatu Bożego Miłosierdzia na Ealingu. Po raz kolejny kaplica Apostolatu okazała się zbyt mała, gdyż z roku na rok co raz więcej osób przybywa do londyńskiego Apostolatu, by w jedności z wszystkim członkami wielkiej rodziny czcicieli Bożego miłosierdzia z całego kraju świętować uroczystości patronalne. Modlitwa uwielbienia, Eucharystia i wspólna konferencja lekarza Matthewu Lenaghana i ks. Łukasza Mazurka MIC traktująca o ludzkim sercu z perspektywy medycznej i duchowej wypełniły radosny czas spotkania. Na zakończenie wszyscy udali się w procesji z obrazem Jezusa Miłosiernego i relikwiami św. s. Faustyny w ogrodzie Apostolatu, a po uczcie duchowej przyszedł czas na ucztę dla ciała i wspólną Agapę.
Święto Miłosierdzia ma najwyższą rangę pomiędzy wszystkimi formami kultu Miłosierdzia Bożego ze względu na wielkość obietnic i miejsce w liturgii Kościoła. Po raz pierwszy Pan Jezus mówił o pragnieniu ustanowienia tego święta w Płocku, gdy przekazywał swą wolę co do powstania obrazu: Ja pragnę – mówił w lutym 1931 roku do Siostry Faustyny – aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz. 49). W następnych latach Pan Jezus powracał do tej sprawy w kilkunastu objawieniach, w których nie tylko określił miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, ale także podał przyczynę jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz łaski do niego przywiązane.
Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy nie jest przypadkowy – na ten dzień przypada bowiem oktawa Zmartwychwstania Pańskiego, które wieńczy obchody Misterium Paschalnego Chrystusa. Ten okres w liturgii Kościoła wyraźniej niż pozostałe ukazuje tajemnicę miłosierdzia Bożego, która najpełniej została objawiona właśnie w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Ustanowienie święta Miłosierdzia Bożego w bezpośrednim sąsiedztwie liturgii męki i zmartwychwstania Chrystusa podkreśla źródło i motyw przeżywanych tajemnic wiary. Jest nim, oczywiście, miłosierdzie Boga. Innymi słowy – nie byłoby dzieła odkupienia, gdyby nie było miłosierdzia Boga. Ten związek dostrzegła św. Siostra Faustyna, która w „Dzienniczku” napisała: Widzę, że złączone jest dzieło odkupienia z dziełem miłosierdzia, którego żąda Pan (Dz. 89).